29 listopada - I niedziela Adwentu (1 kl., szaty fioletowe)

INTROITUS:

Do Ciebie wznoszę moją duszę, Boże mój, Tobie ufam, nie będę zawstydzon. Niech się nie śmieją ze mnie wrogowie moi, gdyż nie dozna zawodu, kto zdał się na Ciebie.

V. Daj mi, o Panie, poznać drogi Twoje:
i ścieżek Twoich mnie naucz. V. Chwała Ojcu.

Ps 24,1-3

Ad te levávi ánimam meam: Deus meus, in te confíde, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: étenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur.

Ps 24,4

Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: et sémitas tuas édoce me. V. Glória Patri.

ORATIO:

Wzbudź, prosimy Cię, Panie, potęgę Twoją i przybądź! Oto grozi nam niebezpieczeństwo wskutek grzechów naszych. Ty nas od niego obroń i wyrwij, Ty nas zbaw przez wyzwolenie swoje. Który żyjesz i królujesz.

Excita, quaesumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut ab imminéntibus peccatórum nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári: Qui vivis et regnas.

A zwłaszcza rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli.  Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości.  Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.

Fatres: Scientes, quia hora est iam nos de somno súrgere. Nunc enim própior est nostra salus, quam cum credídimus. Nox præcéssit, dies autem appropinquávit. Abiiciámus ergo ópera tenebrárum, et induámur arma lucis. Sicut in die honéste ambulémus: non in comessatiónibus et ebrietátibus, non in cubílibus et impudicítiis, non in contentióne et æmulatióne: sed induímini Dóminum Iesum Christum.

GRADUALE:

Nikt nie dozna zawodu, kto zdał się na Ciebie, Panie.

V. Daj mi, Panie, poznać drogi Twoje i ścieżek Twoich mnie naucz.

ALLELÚIA:

Alleluja, alleluja. Z głębokości wołam do Ciebie, Panie, Panie, wysłuchaj głosu mojego. Alleluja. 

Ps 24,3; 24,4

Univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur, Dómine.V.

Vias tuas, Dómine, notas fac mihi: et sémitas tuas édoce me

Ps 84,8.

Allelúia, allelúia, V. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: et salutáre tuum da nobis. Allelúia.

Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy.  Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte.  Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą.  A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie».  I powiedział im przypowieść: «Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa.  Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże.  Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie.  Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.

In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Erunt signa in sole et luna et stellis, et in terris pressúra géntium præ confusióne sónitus maris et flúctuum: arescéntibus homínibus præ timóre et exspectatióne, quæ supervénient univérso orbi: nam virtútes coelórum movebúntur. Et tunc vidébunt Fílium hóminis veniéntem in nube cum potestáte magna et maiestáte. His autem fíeri incipiéntibus, respícite et leváte cápita vestra: quóniam appropínquat redémptio vestra. Et dixit illis similitúdinem: Vidéte ficúlneam et omnes árbores: cum prodúcunt iam ex se fructum, scitis, quóniam prope est æstas. Ita et vos, cum vidéritis hæc fíeri, scitóte, quóniam prope est regnum Dei. Amen, dico vobis, quia non præteríbit generátio hæc, donec ómnia fiant. Coelum et terra transíbunt: verba autem mea non transíbunt.

OFFERTORIUM:

Do Ciebie wznoszę moją duszę, Boże mój, Tobie ufam, nie będę zawstydzon. Niech się nie śmieją ze mnie wrogowie moi, gdyż nie dozna zawodu, kto zdał się na Ciebie.

Ps 24:1-3.

Ad televávi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: étenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur.

SECRETA:

Potężna moc tych darów poświęconych niech obmyje nas, Panie, i doprowadzi z czystszym sercem do Ciebie, który źródłem ich jesteś. Przez Pana.

Hæc sacra nos, Dómine, poténti virtúte mundátos ad suum fáciant purióres veníre princípium. Per Dominum.

PRAEFATIO DE SANCTISSIMA TRINITATE:

Prawdziwie jest to godnie i sprawiedliwie, słusznie i zbawiennie, abyśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty Boże; Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jeden jesteś Bóg, jeden Pan, nie jednością jedynej osoby, ale w trzech Osobach jednej Istoty. Co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twojej chwale, toż o Synu, to i o Duchu Świętym, bez żadnej różnicy utrzymujemy; tak, iż wyznając prawdziwie i wiekuiste Bóstwo, wielbimy Osób odrębność, w Istocie jedność i równość w Majestacie. Co też wychwalają Aniołowie i Archaniołowie, Cherubiny i Serafiny, którzy nie przestają wołać codziennie, mówiąc jednogłośnie:

Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui cum unigénito Fílio tuo et Spíritu Sancto unus es Deus, unus es Dóminus: non in unius singularitáte persónæ, sed in uníus Trinitáte substántiæ. Quod enim de tua glória, revelánte te, crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto sine differéntia discretiónis sentímus. Ut in confessióne veræ sempiternǽque Deitátis, et in persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in maiestáte adorétur æquálitas. Quam laudant Angeli atque Archángeli, Chérubim quoque ac Séraphim: qui non cessant clamáre cotídie, una voce dicéntes:

COMMUNIO:

Pan użyczy błogosławieństwa, a ziemia nasza wyda swój plon.

Ps 84,13.

Dóminus dabit benignitátem: et terra nostra dabit fructum suum.

POSTCOMMUNIO:

Daj nam, Panie, uzyskać miłosierdzie Twoje pośrodku świątyni Twojej, abyśmy z należytą czcią uprzedzali nadchodzącą uroczystość naszego Odkupienia. Przez Pana.

Suscipiámus, Dómine, misericórdiam tuam in médio templi tui: ut reparatiónis nostræ ventúra sollémnia cóngruis honóribus præcedámus. Per Dominum.