W Środę Popielcową, Kapłańskie Bractwo Świętego Piotra miało okazję osobiście wyrazić głęboką wdzięczność i zapewnić Ojca Świętego o swych modlitwach poprzez jednego z księży bractwa.  Ks. Martin Ramm FSSP miał możliwość pozdrowienia Papieża w imieniu całej naszej wspólnoty. 

Decyzję taką Papież ogłosił w czasie konsystorza zwyczajnego w Watykanie. Oto oświadczenie, jakie Benedykt XVI złożył wobec Kolegium Kardynalskiego:

Najdrożsi Bracia,

zawezwałem was na ten Konsystorz nie tylko z powodu trzech kanonizacji, ale także, aby zakomunikować wam decyzję o wielkiej wadze dla życia Kościoła. Rozważywszy po wielokroć rzecz w sumieniu przed Bogiem, zyskałem pewność, że z powodu podeszłego wieku moje siły nie są już wystarczające, aby w sposób należyty sprawować posługę Piotrową

Dziękujemy wszystkim za modlitwę za spokój duszy księdza Pierre'a Gaudray – kapłana związanego z Bractwem Kapłańskim Świętego Piotra, który od wielu lat przebywał w seminarium Wigratzbad jako kierownik duchowy. W poniedziałek, 28 stycznia 2013 o godz. 19:15 ks. Pierre odszedł do domu Ojca. Odchodząc do Niebieskiego Jeruzalem, był otoczony księżmi i seminarzystami Bractwa.

ANNUNTIO VOBIS GAUDIUM MAGNUM: QUIA

NATUS EST VOBIS HODIE SALVATOR MUNDI,

ALLELUIA

Drodzy w Chrystusie Panu,

Chcielibyśmy złożyć Wam najserdeczniejsze życzenia na Uroczystość

Bożego Narodzenia. Wielu łask Bożych, opieki Najświętszej Maryi Panny, zdrowia

i radości w tym wielkim dniu. Niech Bóg Wam błogosławi!

Z kapłańskim błogosławieństwem,

x. dr Wojciech P. Grygiel FSSP

x. Marek Grabowski FSSP

Wstąpienie do seminarium jest dla każdego dużym krokiem. Niektórzy posiadają silną świadomość powołania od dzieciństwa, inni odkrywają wezwanie Pana na studiach, po nich, a nawet w bardziej zaawansowanym wieku (30 – 40 lat), co dawniej byłoby nie do pomyślenia. Zachodnie społeczeństwo, pełne jest dziś samotnych matek, dzieci wychowywanych w luźnych związkach, rodzin dotkniętych rozwodami, presją indywidualistycznej kultury i, w coraz większym stopniu, antychrześcijańskim ustawodawstwem. To wszystko powoduje, iż trudno jest dziś wybrać kapłaństwo, a ci, którzy to czynią, częstokroć nie znajdują zrozumienia w rodzinie czy u przyjaciół.

Dnia 11 listopada br. odbyła się uroczysta Msza św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego z okazji obchodów 10-lecia Duszpasterstwa Wiernych Tradycji Łacińskiej w Krakowie. Msza odbyła się przepięknym gotyckim Kościele św. Krzyża w Krakowie. Uroczystość uświetnił swą obecnością J.Em. ks. kard. Stanisław Dziwisz. Dom Generalny Bractwa św. Piotra reprezentował ks. Andrzej Komorowski – asystent przełożonego generalnego oraz ekonom generalny. Liturgię uświetnił chór polifoniczny Octava Ensemble, który wykonał "Missa pulcherrima” XVII-wiecznego kompozytora Bartłomieja Pękiela. 

W najblizsza niedziele 25 listopada zostanie wyemitowany program „Razem czyli osobno - o jednosci w Kosciele”. Goscmi progamu beda ks. Wojciech Grygiel, pracownik Uniw. Papieskiego Jana Pawla II i duszpasterz wiernych tradycyjnej liturgii trydenckiej, Blazej Strzelczyk, dziennikarz Gazety Wyborczej, oraz Karol Wilczynski, koordynator projektow Instytutu Tertio Millennio. Godzina emisji: 11.05. Powtórka – o pólnocy. Audycja zostanie pózniej umieszczona w Archiwum Radia Kraków, skad bedzie mozna ja odsluchac na zyczenie.

Prowadzącymi audycję będą Anna Łoś i ks. Andrzej Sarnacki SJ

O jubileuszu 10-lecia duszpasterstwa w nowohuckie.PL!

Kiedy Ksiądz po raz pierwszy zetknął się ze „starą” liturgią?

W 1993 roku i nic wtedy z niej nie zrozumiałem. Odniosłem wrażenie, że księdzu popsuł się mikrofon, liturgia wywołała we mnie pewną nutkę ironii ale pozostało też pytanie, dlaczego warto celebrować właśnie tak. Starą liturgię odkrywałem powoli, był to proces, który korespondował też z moim ścisłym patrzeniem na świat, liturgię i teologię. Nowy porządek Mszy pozwala na dużo więcej dowolności, tu jej nie ma. Ważnym zwrotem jest, że „Msza się odprawia”, to znaczy: jest wykonywany powtarzalny rytuał zadany przez Kościół. Przewidywalność i regularność jest ważna dla percepcji wierzącego. Przekłada się to na to, że w każdym kościele napotkać można na taki sam sposób celebrowania Boga. Jest to też wyznacznikiem jedności, powszechności Kościoła. Nowy ryt ma te „rubryki” skromniejsze, jest też w nim pewna dowolność, kreatywność. Podejrzewam, że są głębsze uwarunkowania określające dlaczego właśnie taka wrażliwość została przeniesiona do liturgii.